Chapter 3 - Ik zal ze laten zien!
Submitted October 20, 2007 Updated October 30, 2007 Status Complete | Herrineringen komen terug en het verleden komt dichterbij, zijn hun iets goeds of slechts? Wie komt erachter en wie zal het stoppen? Of zullen zij het zelf tegenhouden? Vragen worden hier beantwoord. Seizoen 1!
Category:
Anime/Manga » Yu-Gi-Oh! series » Groups/Couples |
Chapter 3 - Ik zal ze laten zien!
Chapter 3 - Ik zal ze laten zien!
~I’ll Show Them!~
Deze ochtend was niet echt anders als alle andere. Behalve dan dat ik een onwijze bult op me kruin had .Maar ook nog steeds voelde alles anders en keek ik er anders tegen aan. Ik negeerde ook mijn moeders ochtend humeur maar deze keer. Want er veel aan doen, deed je toch niet en vaak maakte ik het meestal erger. Ook al antwoordde ik zo rustig als ik kon. Waarneer ik de auto uitstapte keek mijn moeder me altijd goed na of ik wel goed overstak
Deze keer alleen niet, zou ik iets fout hebben gedaan? Zo snel mogelijk stak ik over. Maar zodra ik bijna bij school was stond er alweer een aantal kinderen om mij heen.
“Waar was je Meru?”
“Ik was ziek maar was vergeten af te melden..” Zei ik zo onschuldig als het maar kon.
“Oh en weet je het al Meru?”
“Weet wat?”
“Onze juf gaat binnenkort trouwen en ze laat vandaag foto’s zien van haar bruidsjurk!”
Het kon me niet veel schelen maar toch waarneer ik in de klas zat deed ik alsof het me interesseerde. Waarneer de juf na het rekenen over de bruiloft ging vertellen ging ik maar tekenen. Maar waarneer er een jongen nieuwsgierig uit de klas vroeg over waarneer je trouwt trok het mijn aandacht.
“Dat doe je waarneer je verliefd bent.” Zei ze op een vervelende kinderachtige toon.
“Wat houd dat dan precies in jufvrouw?’ Riepen een aantal kinderen door elkaar.
“Dat je iets voelt voor een jongen of meisje waardoor je hem of haar speciaal vindt. Vaak voelt het dan alsof je vlinders in je buik hebt en je moet blozen waarneer je bij hem of haar bent.”
Zou het dan toch echt kunnen dat ik hem leuk vindt of meer..? Maar voordat ik er over na kon denken ging de pauze bel. En dat betekende dat ik eindelijk mijn Duel-monsters deck kon uitesten! Waarneer ik mijn deck uit me tas pakte begonnen een aantal jongens te lachen.
“Pfft een meisje die duelmonsters speelt!”
“Je kan er vast niks van!”
“Denk je? Nou als je daar zo zeker van bent ben je vast niet bang als ik je uitdaag voor een duel!”
“Ik neem je uitdaging aan!”
Groep 5 tot en met 8 stond naar het duel te kijken. Was best spannend want dit zou wel me eerste officiële wegstrijd worden, na 10 minuten leek het eigenlijk vanzelf te gaan en ik hoefde niet eens meer na te denken over mijn zetten.
“Nu! Musad magician maak het af! En zoals je kunt zien heb ik gewonnen, dus hoe denk je nu over meisjes?”
“Was gewoon beginners geluk..” zei hij stilletjes.
De rest van de dag verliep prima en heb ik eigenlijk niet veel meer na gedacht over mijn gevoelens. Maar zodra ik naar huis moest begon het te regenen en dat terwijl ik altijd naar huis moet lopen! Vervolgens voordat ik het hek van de school uitliep stond die jongen van vanmiddag voor me neus samen met nog wat jongens uit groep 8.
“Hé kleine hoe durf je zo gemeen te doen tegen mijn broertje? Volgens mij heb je een lesje nodig!”
Voorzichtig nam ik wat stappen naar achter, maar dat gaf niet veel succes. Ik stond tegen het hek aan omsingelt door 5 jongens.
“Alsjeblieft laat me gaan! Ik kon er toch niet veel aandoen dat ik hem versloeg?” Zei ik toch iets te arrogant.
“Stil zijn kreng!” En hij schopte me tegen me schenen terwijl 2 andere mij vast hielden en zijn broertje die ik had verslagen op me tenen sprong.
“Misschien had ik beter nooit kunnen gaan duelleren..Het is allemaal Yami’s schuld..”
“Yami? Je bedoeld zeker Yugi Muto de beste duellist van de wereld? Die weet niet eens wie jij bent meisje, dus de schuld ligt bij jezelf. Maar ga maar naar huis huilen bij je moeder voordat je nog te laat thuis komt.”
En zo liepen de jongens lachend naar huis. Ik ben aan de andere kant nog even blijven zitten voor het geval die jongens me zoude achter volgen. Voorzichtig stond ik op en ging maar naar huis.
“Dit was allemaal nooit gebeurd als ik hem niet had zien duelleren op tv..Stomme jongens. Aan de andere kant, het blijft wel gaaf dat ik meteen mijn eerste duel heb gewonnen.”
Zo begon ik me langzaam al weer wat beter te voelen. En met al die gedachtes was ik al weer bijna thuis.
“Welkom thuis lieverd.” Zei mijn moeder glimlachend met al wat limonade in haar handen. Maar toen ze mij zag liet ze alles vallen.
“Wat is er gebeurd Meru?”
Zo vertelde ik wat er was gebeurd en deze keer zonder liegen.
“Ze weten ook nooit normaal te doen met spelletjes hè. In ieder geval jij speelt geen duelmonsters meer en punt uit! Ik haal even wat pleisters.”
Teleurgesteld ging ik maar op de bank zitten met de tv aan tot mijn moeder klaar was met al mijn wonden af te plakken en schoon te maken. Na het avond eten ging ik uit eindelijk weer naar mijn kamer.
“Als ik geen duelmonsters mag spelen dan zal ze daar spijt van krijgen” Mompelde ik zacht in mezelf.
En die woorden brachten mij op een idee.
Deze ochtend was niet echt anders als alle andere. Behalve dan dat ik een onwijze bult op me kruin had .Maar ook nog steeds voelde alles anders en keek ik er anders tegen aan. Ik negeerde ook mijn moeders ochtend humeur maar deze keer. Want er veel aan doen, deed je toch niet en vaak maakte ik het meestal erger. Ook al antwoordde ik zo rustig als ik kon. Waarneer ik de auto uitstapte keek mijn moeder me altijd goed na of ik wel goed overstak
Deze keer alleen niet, zou ik iets fout hebben gedaan? Zo snel mogelijk stak ik over. Maar zodra ik bijna bij school was stond er alweer een aantal kinderen om mij heen.
“Waar was je Meru?”
“Ik was ziek maar was vergeten af te melden..” Zei ik zo onschuldig als het maar kon.
“Oh en weet je het al Meru?”
“Weet wat?”
“Onze juf gaat binnenkort trouwen en ze laat vandaag foto’s zien van haar bruidsjurk!”
Het kon me niet veel schelen maar toch waarneer ik in de klas zat deed ik alsof het me interesseerde. Waarneer de juf na het rekenen over de bruiloft ging vertellen ging ik maar tekenen. Maar waarneer er een jongen nieuwsgierig uit de klas vroeg over waarneer je trouwt trok het mijn aandacht.
“Dat doe je waarneer je verliefd bent.” Zei ze op een vervelende kinderachtige toon.
“Wat houd dat dan precies in jufvrouw?’ Riepen een aantal kinderen door elkaar.
“Dat je iets voelt voor een jongen of meisje waardoor je hem of haar speciaal vindt. Vaak voelt het dan alsof je vlinders in je buik hebt en je moet blozen waarneer je bij hem of haar bent.”
Zou het dan toch echt kunnen dat ik hem leuk vindt of meer..? Maar voordat ik er over na kon denken ging de pauze bel. En dat betekende dat ik eindelijk mijn Duel-monsters deck kon uitesten! Waarneer ik mijn deck uit me tas pakte begonnen een aantal jongens te lachen.
“Pfft een meisje die duelmonsters speelt!”
“Je kan er vast niks van!”
“Denk je? Nou als je daar zo zeker van bent ben je vast niet bang als ik je uitdaag voor een duel!”
“Ik neem je uitdaging aan!”
Groep 5 tot en met 8 stond naar het duel te kijken. Was best spannend want dit zou wel me eerste officiële wegstrijd worden, na 10 minuten leek het eigenlijk vanzelf te gaan en ik hoefde niet eens meer na te denken over mijn zetten.
“Nu! Musad magician maak het af! En zoals je kunt zien heb ik gewonnen, dus hoe denk je nu over meisjes?”
“Was gewoon beginners geluk..” zei hij stilletjes.
De rest van de dag verliep prima en heb ik eigenlijk niet veel meer na gedacht over mijn gevoelens. Maar zodra ik naar huis moest begon het te regenen en dat terwijl ik altijd naar huis moet lopen! Vervolgens voordat ik het hek van de school uitliep stond die jongen van vanmiddag voor me neus samen met nog wat jongens uit groep 8.
“Hé kleine hoe durf je zo gemeen te doen tegen mijn broertje? Volgens mij heb je een lesje nodig!”
Voorzichtig nam ik wat stappen naar achter, maar dat gaf niet veel succes. Ik stond tegen het hek aan omsingelt door 5 jongens.
“Alsjeblieft laat me gaan! Ik kon er toch niet veel aandoen dat ik hem versloeg?” Zei ik toch iets te arrogant.
“Stil zijn kreng!” En hij schopte me tegen me schenen terwijl 2 andere mij vast hielden en zijn broertje die ik had verslagen op me tenen sprong.
“Misschien had ik beter nooit kunnen gaan duelleren..Het is allemaal Yami’s schuld..”
“Yami? Je bedoeld zeker Yugi Muto de beste duellist van de wereld? Die weet niet eens wie jij bent meisje, dus de schuld ligt bij jezelf. Maar ga maar naar huis huilen bij je moeder voordat je nog te laat thuis komt.”
En zo liepen de jongens lachend naar huis. Ik ben aan de andere kant nog even blijven zitten voor het geval die jongens me zoude achter volgen. Voorzichtig stond ik op en ging maar naar huis.
“Dit was allemaal nooit gebeurd als ik hem niet had zien duelleren op tv..Stomme jongens. Aan de andere kant, het blijft wel gaaf dat ik meteen mijn eerste duel heb gewonnen.”
Zo begon ik me langzaam al weer wat beter te voelen. En met al die gedachtes was ik al weer bijna thuis.
“Welkom thuis lieverd.” Zei mijn moeder glimlachend met al wat limonade in haar handen. Maar toen ze mij zag liet ze alles vallen.
“Wat is er gebeurd Meru?”
Zo vertelde ik wat er was gebeurd en deze keer zonder liegen.
“Ze weten ook nooit normaal te doen met spelletjes hè. In ieder geval jij speelt geen duelmonsters meer en punt uit! Ik haal even wat pleisters.”
Teleurgesteld ging ik maar op de bank zitten met de tv aan tot mijn moeder klaar was met al mijn wonden af te plakken en schoon te maken. Na het avond eten ging ik uit eindelijk weer naar mijn kamer.
“Als ik geen duelmonsters mag spelen dan zal ze daar spijt van krijgen” Mompelde ik zacht in mezelf.
En die woorden brachten mij op een idee.
Comments
You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment