Chapter 10 - Oh mijn geen goed
Submitted October 20, 2007 Updated October 30, 2007 Status Complete | Herrineringen komen terug en het verleden komt dichterbij, zijn hun iets goeds of slechts? Wie komt erachter en wie zal het stoppen? Of zullen zij het zelf tegenhouden? Vragen worden hier beantwoord. Seizoen 1!
Category:
Anime/Manga » Yu-Gi-Oh! series » Groups/Couples |
Chapter 10 - Oh mijn geen goed
Chapter 10 - Oh mijn geen goed
~My oh my no good ~
Atem legde uit waarom hij zo verbaasd was over het feit dat ik wist hoe hij werkelijk heette.
“Nog niet zo lang geleden hebben mijn vrienden en ik ontdekt in het museum dat ik 3000 jaar geleden farao was van Egypte, ik weet dat het raar klinkt dat ik dit zo gemakkelijk vertel maar, ik vertrouw je.”
Die woorden deden mij goed en gaf voor mij aan dat de ruzie voorbij was. Hij vertelde verder ook dat ze het later hebben uitgezocht omdat hij veel van zijn herinneringen niet meer terug kon halen. Het bleek waar te zijn dat hij farao was, heerser over iedereen. En wat ik uit geschiedenis boeken had werden farao’s altijd als goden gezien en behandeld. Het was best een spannend idee om te praten met een farao ook al is het moeilijk te geloven. Hoe oud zal hij dan wel niet zijn?! Ik probeerde dat niet met mijn expressie te laten zien dat ik zo’n vraag had toen hij aan het uitleggen was.
“Ik ben in ieder geval blij voor je dat je door hulp van je vrienden weet wie je bent nu.”
“Dank je Meru, Ik weer alleen nog steeds niet alles. Alleen in grote lijnen.” Hij stond op en keek uit het dak raam van Yugi’s kamer.
“Eigenlijk mag ik hier ook niet eens meer zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Na dat ik terug kwam met mijn vrienden uit de herinneringen wereld, gingen we via een boot naar een andere plaats. We hebben daar alle zeven millennium items bijeen gelegd en Yugi en ik moesten één beslissende wedstrijd spelen. Yugi won, dat betekende dat ik deze wereld dus moest verlaten. Dat had ik ook gedaan, maar beiden, of eigenlijk iedereen voelden dat het niet klopte. Daarom ben ik nu weer hier.”
Met een sombere maar toch opgeluchte zucht deed hij het raam open.
“Meru, kom je? Ik wil je graag wat laten zien namelijk.” Hij gaf mij een hand na dat hij op de rand van het dak stond.
“Is dit wel zo verstandig Ya..Ik bedoel Atem.” Hij gaf geen antwoord en hielp me naar de punt van het dak. Ondertussen dacht ik nog:”Waarom reageerde ik niet op wat hij net vertelde?” Maar voordat ik verdere gedachtes kon bedenken begon Atem.
“Sorry dat ik even zo lastig doe maar ik hoorde Yugi en Joey naar boven komen, hun gegiechel herken ik uit duizenden.” En hij moest er een beetje om lachen net als ik.
“Maar ik wil je graag iets vertellen. Ook al ben je nog maar 9, je begrijpt me goed. En het lijkt als of ik je al langer ken.”
“Het zelfde heb ik bij jou, ik vindt het geweldig om bij je te zijn. Alleen ben ik niet helemaal eerlijk geweest. Je weet toch, dat we in de stad ruzie hadden? Nou, dat kwam omdat..”
“Je kan maar beter je mond houden Meru voordat ik maatregelen neem.” Zei Melu ineens op een strenge toon.
“Atem, ik zou je het ó zo graag willen vertellen, het is niet dat ik je niet vertrouw. Ik ben gewoon bang, sorry” Atem greep snel mijn hand en deed het tegen zijn wang.
“Wees maar niet bang, ik zal je beschermen. Dat zal ik zo vaak mogelijk doen, en zal het mezelf niet vergeven als je iets overkomt terwijl ik erbij ben.” Hij haalde mijn hand weg bij zijn wang en pakte met zijn pink de mijne
“Meru, geloof jij in mij? Want ik wel in jou.”
“Atem, ik geloof..” Zodra hij mijn pink los hield gaf ik hem een knuffel, het drong alleen later pas tot me door dat we nog op het dak zaten. Beneden stonden Atem’s vrienden
“Gaat het Romeo?”
“Houd je mond Joey!” Zei Atem met een lichte rode kleur onder zijn ogen. En hij maakte een vuist beweging die ik niet helemaal door had. Ik verloor mijn balans en kwam bovenop Atem terecht.
“Eheh..Sorry Atem.” Helaas bleef het niet daarbij, We gleden toch nog van de rand af en ik kon me ook niet meer aan de schoorsteen vast grijpen. Atem dook snel onder toen we vielen waardoor hij eerst op de grond kwam en ik op hem.
“Zoals ik al zei, ik zal je beschermen.”
Er was gelukkig niks aan de hand. Die dag ben ik ook met Atem mee naar zijn huis te gaan. Het was klein maar niet veel kleiner dan waar ik woonde. Toch had het wel zeker een gezellige sfeer.
“Dit is dan mijn huis. Vanavond mag je wel in mijn bed, ik slaap wel op de bank in de woonkamer.”
“Maar Atem dat is helemaal niet nodig, ga maar in je eigen bed. Je hoeft je niet aan te passen vanwege mij.”
“Jij bent de gast dus doe nou maar vanavond, ik sta erop.”
Op dat moment wilde ik nog door gaan met de discussie maar zoals daarvoor had ik er geen energie meer voor. Uit eindelijk was ik weer flauw gevallen. Atem bleek me naar zijn bed te hebben gesjouwd. Het duurde deze keer ook minder lang voordat ik wakker werd.
Atem kwam net aan met een kop kippen soep en een natte washand.
“Wat is dat toch steeds Meru? Want van Sugoro hoorden ik dat je hier van nooit last had in de gameshop. Ik maak me zorgen..” Aan zijn blik zag ik dat hij het meenden
“Ik zal worden zoals jij wil, geen vet zwijn meer zonder manieren.” Ik hield zijn hand vast en kneep er zacht in als bevestiging.
“Dus al die tijd in dat bos heb je..?”
“Ja.”
“Zeg aa Meru.” En Atem hield de soep voor mijn neus.
“maar..”
“Niks te maren, neem het nou maar ik ga zo wel wat eten halen oké?” Hij meende het serieus.
“Ik was toen boos Meru, werkelijk waar. Je bent mooi zoals je bent. Je moet je niet laten kisten door mijn foute uitspraak.” Zo deed ik wat Atem zei. Later haalde hij eten bij de afhaal Chinees, het werd alleen wel een puinhoopje. We probeerde elkaar te voeren tegelijker tijd.
Vervolgens ging hij even douchen want hij kwam van zijn werk af deze dag. Hij vroeg of ik ook nog wilde maar het duurde even voordat ik het aanbod aan durfde nemen. Waarneer hij onder de douche vandaan kwam en zich had aangekleed . Liet hij voor mij het bad vol lopen met warm water.
“Jij kan Meru, leg je kleren maar op de wasmand. Dan worden ze niet nat, en de zeep staat op de wasbak.”
Ik deed de deur dicht, kleedde me langzaam uit en legde mijn kleren waar Atem zij dat ze moesten.
Het bad was heerlijk warm, op de achtergrond hoorden ik de tv.
“Zal Atem wel wezen.”
“Je wilde gewoon bijna ons geheim verraden, en daarvoor zal je boeten!” Zei Melu uit het niets. Mijn eigen handen grepen mijn keel en langzaam liet Melu mij onder water zakken. Ik had er niet veel controle over. Of eerlijk gezegd, geen.
“Je hebt het aan jezelf te danken Meru.”
“Zou ze gelijk hebben?” Zei ik onder water wat bubbels veroorzaakte.
“Meru?! Gaat alles goed?” Atem zei dat terwijl hij klopte op de deur.
“Meru geef antwoord, alsjeblieft..” Hij deed de deur open en kwam maar binnen. Hij haalde mij boven water maar nog steeds had ik mijn handen om me keel.
“Meru laat los!”
Zacht kon ik nog zeggen:”Gaat niet.” Met die woorden nam hij actie en trok mijn handen los.
“Oh Atem..” Ik sloeg mijn armen om hem heen en begon te huilen.
“Ik ben zo bang, dat ze me weer gaat proberen te vermoorden..”
“Wie is ze?” Hij naam een beetje afstand om mijn gezicht weer te zien.
“Melu, mijn tweede persoonlijkheid. Ik ken haar net, ze wilde niet dat ik het aan andere zou vertellen. En omdat ik het je wilde proberen te vertellen deed ze dit voor het geval dat. Gelukkig, heb jij me gered.”
“Dus. Een beetje het zelfde zoals Yugi en ik hadden?”
“Yugi en jij?”
“Hij en ik deelde eerst één lichaam via een voorwerp genaamd “Millennium puzzel” Meestal tijdens duels nam ik het over. Na dat we mijn verleden hadden bezocht, hadden we nog steeds 1 lichaam maar toen we daarna alle millennium items hadden verzameld en bij elkaar hadden gebracht in een tombe kreeg ik mijn eigen. We duelleerde en als ik verloor moest ik terug naar waar ik vandaan kwam. Als ik zou winnen kreeg ik mijn eigen lichaam. Ik verloor, expres. Yugi had dat door en hield me vervolgens tegen. Daarom ben ik nog hier.”
“Je hebt echt, geweldige vrienden.”
“Waarvan jij er nu ook een bent.” En hij sloeg zijn armen ook om mij heen.
Atem legde uit waarom hij zo verbaasd was over het feit dat ik wist hoe hij werkelijk heette.
“Nog niet zo lang geleden hebben mijn vrienden en ik ontdekt in het museum dat ik 3000 jaar geleden farao was van Egypte, ik weet dat het raar klinkt dat ik dit zo gemakkelijk vertel maar, ik vertrouw je.”
Die woorden deden mij goed en gaf voor mij aan dat de ruzie voorbij was. Hij vertelde verder ook dat ze het later hebben uitgezocht omdat hij veel van zijn herinneringen niet meer terug kon halen. Het bleek waar te zijn dat hij farao was, heerser over iedereen. En wat ik uit geschiedenis boeken had werden farao’s altijd als goden gezien en behandeld. Het was best een spannend idee om te praten met een farao ook al is het moeilijk te geloven. Hoe oud zal hij dan wel niet zijn?! Ik probeerde dat niet met mijn expressie te laten zien dat ik zo’n vraag had toen hij aan het uitleggen was.
“Ik ben in ieder geval blij voor je dat je door hulp van je vrienden weet wie je bent nu.”
“Dank je Meru, Ik weer alleen nog steeds niet alles. Alleen in grote lijnen.” Hij stond op en keek uit het dak raam van Yugi’s kamer.
“Eigenlijk mag ik hier ook niet eens meer zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Na dat ik terug kwam met mijn vrienden uit de herinneringen wereld, gingen we via een boot naar een andere plaats. We hebben daar alle zeven millennium items bijeen gelegd en Yugi en ik moesten één beslissende wedstrijd spelen. Yugi won, dat betekende dat ik deze wereld dus moest verlaten. Dat had ik ook gedaan, maar beiden, of eigenlijk iedereen voelden dat het niet klopte. Daarom ben ik nu weer hier.”
Met een sombere maar toch opgeluchte zucht deed hij het raam open.
“Meru, kom je? Ik wil je graag wat laten zien namelijk.” Hij gaf mij een hand na dat hij op de rand van het dak stond.
“Is dit wel zo verstandig Ya..Ik bedoel Atem.” Hij gaf geen antwoord en hielp me naar de punt van het dak. Ondertussen dacht ik nog:”Waarom reageerde ik niet op wat hij net vertelde?” Maar voordat ik verdere gedachtes kon bedenken begon Atem.
“Sorry dat ik even zo lastig doe maar ik hoorde Yugi en Joey naar boven komen, hun gegiechel herken ik uit duizenden.” En hij moest er een beetje om lachen net als ik.
“Maar ik wil je graag iets vertellen. Ook al ben je nog maar 9, je begrijpt me goed. En het lijkt als of ik je al langer ken.”
“Het zelfde heb ik bij jou, ik vindt het geweldig om bij je te zijn. Alleen ben ik niet helemaal eerlijk geweest. Je weet toch, dat we in de stad ruzie hadden? Nou, dat kwam omdat..”
“Je kan maar beter je mond houden Meru voordat ik maatregelen neem.” Zei Melu ineens op een strenge toon.
“Atem, ik zou je het ó zo graag willen vertellen, het is niet dat ik je niet vertrouw. Ik ben gewoon bang, sorry” Atem greep snel mijn hand en deed het tegen zijn wang.
“Wees maar niet bang, ik zal je beschermen. Dat zal ik zo vaak mogelijk doen, en zal het mezelf niet vergeven als je iets overkomt terwijl ik erbij ben.” Hij haalde mijn hand weg bij zijn wang en pakte met zijn pink de mijne
“Meru, geloof jij in mij? Want ik wel in jou.”
“Atem, ik geloof..” Zodra hij mijn pink los hield gaf ik hem een knuffel, het drong alleen later pas tot me door dat we nog op het dak zaten. Beneden stonden Atem’s vrienden
“Gaat het Romeo?”
“Houd je mond Joey!” Zei Atem met een lichte rode kleur onder zijn ogen. En hij maakte een vuist beweging die ik niet helemaal door had. Ik verloor mijn balans en kwam bovenop Atem terecht.
“Eheh..Sorry Atem.” Helaas bleef het niet daarbij, We gleden toch nog van de rand af en ik kon me ook niet meer aan de schoorsteen vast grijpen. Atem dook snel onder toen we vielen waardoor hij eerst op de grond kwam en ik op hem.
“Zoals ik al zei, ik zal je beschermen.”
Er was gelukkig niks aan de hand. Die dag ben ik ook met Atem mee naar zijn huis te gaan. Het was klein maar niet veel kleiner dan waar ik woonde. Toch had het wel zeker een gezellige sfeer.
“Dit is dan mijn huis. Vanavond mag je wel in mijn bed, ik slaap wel op de bank in de woonkamer.”
“Maar Atem dat is helemaal niet nodig, ga maar in je eigen bed. Je hoeft je niet aan te passen vanwege mij.”
“Jij bent de gast dus doe nou maar vanavond, ik sta erop.”
Op dat moment wilde ik nog door gaan met de discussie maar zoals daarvoor had ik er geen energie meer voor. Uit eindelijk was ik weer flauw gevallen. Atem bleek me naar zijn bed te hebben gesjouwd. Het duurde deze keer ook minder lang voordat ik wakker werd.
Atem kwam net aan met een kop kippen soep en een natte washand.
“Wat is dat toch steeds Meru? Want van Sugoro hoorden ik dat je hier van nooit last had in de gameshop. Ik maak me zorgen..” Aan zijn blik zag ik dat hij het meenden
“Ik zal worden zoals jij wil, geen vet zwijn meer zonder manieren.” Ik hield zijn hand vast en kneep er zacht in als bevestiging.
“Dus al die tijd in dat bos heb je..?”
“Ja.”
“Zeg aa Meru.” En Atem hield de soep voor mijn neus.
“maar..”
“Niks te maren, neem het nou maar ik ga zo wel wat eten halen oké?” Hij meende het serieus.
“Ik was toen boos Meru, werkelijk waar. Je bent mooi zoals je bent. Je moet je niet laten kisten door mijn foute uitspraak.” Zo deed ik wat Atem zei. Later haalde hij eten bij de afhaal Chinees, het werd alleen wel een puinhoopje. We probeerde elkaar te voeren tegelijker tijd.
Vervolgens ging hij even douchen want hij kwam van zijn werk af deze dag. Hij vroeg of ik ook nog wilde maar het duurde even voordat ik het aanbod aan durfde nemen. Waarneer hij onder de douche vandaan kwam en zich had aangekleed . Liet hij voor mij het bad vol lopen met warm water.
“Jij kan Meru, leg je kleren maar op de wasmand. Dan worden ze niet nat, en de zeep staat op de wasbak.”
Ik deed de deur dicht, kleedde me langzaam uit en legde mijn kleren waar Atem zij dat ze moesten.
Het bad was heerlijk warm, op de achtergrond hoorden ik de tv.
“Zal Atem wel wezen.”
“Je wilde gewoon bijna ons geheim verraden, en daarvoor zal je boeten!” Zei Melu uit het niets. Mijn eigen handen grepen mijn keel en langzaam liet Melu mij onder water zakken. Ik had er niet veel controle over. Of eerlijk gezegd, geen.
“Je hebt het aan jezelf te danken Meru.”
“Zou ze gelijk hebben?” Zei ik onder water wat bubbels veroorzaakte.
“Meru?! Gaat alles goed?” Atem zei dat terwijl hij klopte op de deur.
“Meru geef antwoord, alsjeblieft..” Hij deed de deur open en kwam maar binnen. Hij haalde mij boven water maar nog steeds had ik mijn handen om me keel.
“Meru laat los!”
Zacht kon ik nog zeggen:”Gaat niet.” Met die woorden nam hij actie en trok mijn handen los.
“Oh Atem..” Ik sloeg mijn armen om hem heen en begon te huilen.
“Ik ben zo bang, dat ze me weer gaat proberen te vermoorden..”
“Wie is ze?” Hij naam een beetje afstand om mijn gezicht weer te zien.
“Melu, mijn tweede persoonlijkheid. Ik ken haar net, ze wilde niet dat ik het aan andere zou vertellen. En omdat ik het je wilde proberen te vertellen deed ze dit voor het geval dat. Gelukkig, heb jij me gered.”
“Dus. Een beetje het zelfde zoals Yugi en ik hadden?”
“Yugi en jij?”
“Hij en ik deelde eerst één lichaam via een voorwerp genaamd “Millennium puzzel” Meestal tijdens duels nam ik het over. Na dat we mijn verleden hadden bezocht, hadden we nog steeds 1 lichaam maar toen we daarna alle millennium items hadden verzameld en bij elkaar hadden gebracht in een tombe kreeg ik mijn eigen. We duelleerde en als ik verloor moest ik terug naar waar ik vandaan kwam. Als ik zou winnen kreeg ik mijn eigen lichaam. Ik verloor, expres. Yugi had dat door en hield me vervolgens tegen. Daarom ben ik nog hier.”
“Je hebt echt, geweldige vrienden.”
“Waarvan jij er nu ook een bent.” En hij sloeg zijn armen ook om mij heen.
Comments
You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment