Chapter 1 - Gaos-geesten!!!

Gaos-geesten!!!







“Ieris wil je even de kladblokken halen?” Klonk het door het klaslokaal van Mevr. Simpson. Iris hoorde niks, ze was aan het kletsen met haar beste vriendin Christa. ”Ieris, Christa!” Galmde het door het lokaal. ”Iris ik vroeg of je de kladblokken wou gaan halen. ”Oh… sorry, uh ja, natuurlijk”, stotterde Ieris. De klas begon te lachen. ”Stil allemaal!!” Riep Mevr. Simpson. ”Uuh… maar waar liggen ze?” Vroeg Iris vlug. ”Boven op de grote zolder.” Was het antwoord van Mevr. Simpson. ”Zou er iemand mee mogen?” Vroeg Iris. ”Nou als dat nodig is.” Luide het antwoord van Mevr. Simpson. ”Ja natuurlijk is het nodig anders vroeg ik het toch niet!” Zei Ieris heftig. Er was geroezemoes in de klas. ”Nou ja is dat gedrag nou echt nodig” vroeg Mevr Simpson verbaasd. ”Zo bedoelde ze het niet!” Riep Christa gauw. Mevr. Simpson keek haar boos aan en zei, ”Ik was met Ieris aan het praten, heet jij toevallig ook Ieris?” ”Nee mevrouw.” Zei Christa gehoorzaam. Ieris keek kwaad naar Mevr. Simpson. ”Het antwoord is nee.” Zei Mevr. Simpson. Ieris keek ineens heel uitdagend en zei, ”Dan is mijn antwoord ook nee.” De hele klas lachte. Iris en Christa zaten nog wat na te dollen. Mevr. Simpson was laaiend en zei, ”Ga die kladblokken halen of je kunt eruit! ”Ik ga niet alleen naar de zolder dan ga ik er wel uit, das toch veel beter.” Antwoordde Ieris. Mevr. Simpson stuurde haar eruit en wou erna nog even met Ieris praten. Maar Ieris dacht daar heel anders over. Toen Mevr. Simpson op de gang kwam werd Ieris lacherig. Er hing namelijk een briefje aan Mevr. Simpson’s muts, maar wat stond er nou op?? Ooh!!! Dit was serieus, erg! ”We wil kill you!!” Stond erop. Iris keek ineens heel ernstig en werd bleek. Toen zei Mevr. Simpson, ”Je hoeft niet zo geschrokken te kijken.” Ieris was helemaal verstijfd. Mevr. Simpson schrok ervan en vroeg: ”Kind, wat is er?” In een keer vroeg Ieris of ze even met de klas mocht spreken, en dat mocht. Eenmaal in de klas vroeg ze met een ernstig gezicht ”Wie heeft dat briefje aan haar muts gehangen?” ”Welk briefje?” Vroeg Christa geschrokken, want Ieris verzint nooit zomaar wat, en al helemaal niet zo’n dingen want zo is haar broer gestorven, ze had voor de gein gezegd dat zijn kat op de zolder zat terwijl ze wist dat het zoldertje dat ze hadden heel krakkemikkig was, en toen was hij er doorheen gevallen. Maar ze wist nog steeds niet zeker of hij er wel gewoon doorheen was gezakt want ze was er zeker van dat ze een stem gehoord had. ”Nou, toen ze op de gang kwam hing er een briefje aan haar muts met daarop: ‘We wil kill you!!’ Zei Ieris. ”Jongens kom nauw, even serieus, dit is ernstig.” Probeert ze nog eens met een ernstig gezicht. Maar de klas was ademloos. Na een paar minuten zei Kay dat er niemand in haar buurt was geweest nadat zij er uit was gestuurd. Opnieuw was de hele klas stil. Mevr. Simpson kwam binnen en vroeg waarom iedereen zo stil was. Mevr. Simpson draaide zich om en toen zag de rest van de klas het briefje ook en schrokken zich een rambam. De zoemer ging net op tijd. Buiten praten Ieris en Christa nog even na over wat er in de klas was gebeurd. Daarna fietsten ze samen naar huis, maar dit keer in stilte. Ze waren allebei nog ondersteboven van het voorval op school. Hoe zou dat briefje daar gekomen zijn? Op gegevenmoment slaat Christa af en zwaait Ieris nog even na. De volgende dag op school, hing er een vreemde sfeer. Later in de klas hoorde ze dat er wat gebeurd was met Mevr. Simpson. Juul, de bijdehandste jongen in de klas vroeg al gauw wat er gebeurd was. Mevr. Simpson was van de trap gevallen in haar appartement, vertelde Mr. Rogè met een serieus gezicht. De klas keek geschrokken. Toen zei Mr. Rogè: ”Maar wees gerust het gaat goed met haar en morgen zal ze gewoon weer les geven.” In een keer was iedereen gerust, behalve Ieris en Christa. Was iedereen het briefje al vergeten, dachten ze en keken elkaar aan.

De volgende dag komt Mevr. Simpson binnen. Ieris en Christa keken geschrokken Mevr. Simpson was lijkbleek, maar ze trok zich er niks van aan. Vijf minuten later vraagt ze aan Ieris. ”Ieris zou je samen met Christa de kladblokken willen halen?” ”Ja natuurlijk.” Was het antwoord van Ieris, en ze liep samen met Christa naar buiten. Buiten het lokaal keken Ieris en Christa elkaar weer aan en zeiden tegelijk: ”Het briefje!” Ze liepen naar de zolder maar op de plaats van de kladblokken lagen kaarten, landkaarten!! ”Maar die zijn van de Akelazee” zei Christa. ”Dat is toch ongeveer een kilometer hier vandaan?” Vroeg Ieris. De zoemer ging, het was pauze. Maar wat was dat? Een meter verder op was licht. Christa stootte Ieris aan en vroeg of ze meeging kijken. Ieris die een schilderij in haar handen had schrok en liet het vallen. Een minuut later waren ze bij het licht. ”Het is een luik!” Riep Ieris. ”Christa, Ieris!!” Klonk het door de zolder. Het was Mevr. Simpson. ”Waar blijven jullie!?” Riep Mevr. Simpson. ”We komen er aan” schreeuwde Ieris. Toen ze beneden waren vroeg Mevr. Simpson waar de kladblokken waren. ”We konden ze niet vinden.” Zei Christa. ”Ze liggen gewoon in de doos op hun plek.” Antwoorden Mevr. Simpson. ”Ze lagen er echt niet.” Zei Ieris geïrriteerd. Mevr. Simpson vroeg toen rustig: ”Zouden jullie na de pauzen even op de kleine zolder willen kijken?” De zoemer ging opnieuw. Ieris en Christa gingen meteen naar de kleine zolder, maar ook daar vonden ze de doos niet maar er lagen wel nog meer kaarten, en ook die lagen op de plek van de kladblokken, en ook deze kaarten waren van de Akelazee. Het leek wel of er iemand was die hun daar naar toe wou leiden. Maar iedereen wist dat er rare dingen gebeurden daar in de winter. Ze zochten nog een keer op de grote zolder maar dit keer was het luik open en kwam er een fel licht uit. Ze besloten te gaan kijken, beneden onder aan een krakkemikkig laddertje stonden de kladblokken met een grote pijl eronder, Ieris en Christa gingen naar beneden en schrokken zich kappot. Het was Mevr. Simpson, dood!! Gillend gingen Ieris en Christa naar boven renden naar de andere kant van de zolder. Maar voor dat ze naar beneden konden, ging het deurtje dicht. ”Wat nu?” Vroeg Christa geschrokken en niet doordringend aan Ieris. ”Hoe moet ik dat weten!” Riep Ieris gespannen. ”Ik denk dat we maar door het luik moeten.” Zei Ieris kort erna. ”Ik dacht het toch van niet!” Zei Christa geschrokken en verward. ”Wat?? Wil je dan hier blijven totdat iemand ons mist of totdat iemand Mevr. Simpson mist?” Zei Ieris een beetje lacherig. Christa keek haar een beetje pist maar ook wel een beetje lacherig aan en zei: ”Nee, tuurlijk niet. Kom dan gaan we.” Haar stem klonk wel wat bibberig maar daar trok Ieris zich op het moment even helemaal niks van aan, zolang ze hier weg kwamen vond ze alles goed. Eenmaal langs Mevr. Simpson op ging alles wel goed, behalve dan dat ze erachter kwamen da ze de kladblokken waren vergeten, dus ze gingen terug. Maar toen ze daar aankwamen stond er een doorzichtige- lichtuitstralende vrouw, maar wat had ze in haar hand? Ieris zag wat het was en begon te schreeuwen. Toen de vrouw het ding naar haar mond bracht zag Christa ook wat het was en ook zij begon te schreeuwen. De vrouw had het hard van Mevr. Simpson uit het lichaam gehaald en was het aan het leegdrinken!! Ieris en Christa wilden wegrennen maar toen ze zich omdraaide stond opeens de vrouw pal voor hen. Ze begonnen opnieuw te schreeuwen, maar wat gebeurde er nou? De vrouw begon hele rare bewegingen te maken en opeens was ze verdwenen! Het enige wat Ieris en Christa nog wiste, was dat er weer dat ene felle licht was. Ze pakte de doos en liepen zo snel als ze konden de gang door. Op gegevenmoment kwamen ze buiten, achter een boom op het schoolplein uit. Ieris en Christa waren erg opgelucht en gingen gauw naar binnen.

De hele klas keek ze aan, want ze waren allebei hartstikke bleek. Het was even stil. Ieris en Christa stonden nog voor de klas. Opeens vroeg Chantal waarom het zolang duurden, Bobby vroeg er meteen achteraan hoe het kwam dat ze zo bleek waren en Juul vroeg waar Mevr. Simpson was. Ieris en Christa stortten in en vertelde dat Mevr. Simpson dood was en waar ze lag. Ze vertelde ook dat ze de kladblokken niet konden vinden, maar ze vertelde niet dat ze die bizarre vrouw hadden gezien. Maar ondertussen vroegen ze zich wel af wie zij was en waarom zij in de school was. En waarom had zij Mevr. Simpson vermoord? Ieris en Christa waren weer een beetje bijgekomen, ondertussen was Chantal Mr. Rogè aan het halen. Tien minuten later kwamen Chantal, Mr. Rogè en Mr. Enzo de klas binnen. ”Ieris, Christa zouden jullie even mee willen komen?” Vroeg Mr. Rogè, daarna vertelde hij dat Mr. Enzo de lessen zou overnemen. Even later zaten Ieris, Christa en Mr. Rogè in het kantoortje van Mr. Rogè. Het was stil, niemand zei wat. Opeens vroeg Mr. Rogè: “Hoe zijn jullie eigenlijk van de zolder gekomen als het deurtje op slot zat?” Ieris en Christa keken elkaar aan. Toen zei Christa: ”Er was een luik en dat stond open en onderaan het trapje stonden de kladblokken, dus gingen we naar beneden en toen vonden we Mevr. Simpson.” “En waar kwam die gang dan op uit?” Vroeg Mr. Rogè nieuwsgierig. “Dat weten we niet meer.” Zei Ieris vlug. Christa keek haar verward aan. “De conciërge is het deurtje aan het openmaken.” Vertelde Mr. Rogè achterdochtig. Daarna zij hij ook nog: “Ik denk dat het goed is als jullie een poosje thuisblijven. Begin maar eens met een weekje. Oké?” Ieris en Christa keken elkaar aan. Ieris schudde van nee, maar Christa trok zich er niks van aan en zei: “Ja is goed maar missen we dan niet een hoop?” Mr. Rogè lachte, maar het was geen gewoon lachje, het was een gemeen lachje en vroeg toen aan Ieris of ze nou wel of niet thuis wou blijven Ieris keek een keer in het rond en zei toen: “Ja wat boeit het ook, we lopen toch een heel eind voor, toch Mr. Rogè?” Ieris keek Mr. Rogè uitdagend aan. Hoe kom je daar nou bij?” Zei hij gespannen. “Nou ik weet nog...” begon Ieris, ze zag dat Mr. Rogè geprikkeld begon te kijken. Ze wist uit eigen ervaring dat ze dan moest oppassen. “Ach laat ook maar.” Zei ze zo beleeft mogelijk. “Ooh nee, ik dacht het toch van niet!!” Viel Mr. Rogè kwaad uit. “Nu vertel je het ook!” Schreeuwde hij er achteraan. “Oké.” Zei Ieris bijdehand. “Nou ik weet nog...” begon ze opnieuw. “Dat we buiten terechtkwamen, en toen we binnen kwamen hoorde ik U praten, toen hoorde ik toevallig dat wij zo’n 5 hoofdstukken voorlagen. “Zei Ieris met een brede grijns op haar gezicht. Mr. Rogè keek al wat minder kwaad en zei: “Oké, dat klopt. Ga nu maar jullie spullen halen.” Ieris en Christa gingen terug naar de klas en pakte hun spullen. Toen vroeg Mr. Enzo: “Waar gaan jullie heen?” “We moeten naar huis.” Antwoordde Christa.

Toen Ieris en Christa naar huis fietsten vroeg Christa waarom ze van gedachte was veranderd. “Zo kunnen we uitzoeken wie die vrouw is.” Zei Ieris. Christa keek haar geschrokken aan, daarna zei ze: “Ben je gek!!! Ik ga niet meer terug hoor!” Ieris keek haar uitdagend en eigenwijs aan en zij bijdehand: “Goed, ik ga wel alleen. Ik wil wel weten wie of wat Mevr. Simpson vermoord heeft.” Christa keek lacherig naar Ieris. “Hoe krijg je het toch altijd weer voor mekaar?” Zei ze lachten gezegd. Ieris vroeg of Christa meeging naar haar huis, en natuurlijk ging ze mee. Thuis aangekomen gingen ze zo zacht mogelijk naar de slaapkamer van Ieris. Maar Mevr. Jansu, de moeder van Ieris had de achterdeur horen dicht gaan en riep zachtjes: Ieris, ben jij dat??” Ieris antwoordde vlug: “ja mam. Ik ga met Christa naar boven.” “Met Christa??” Zei Mevr. Jansu verbaasd. “Ja we moesten een poosje thuisblijven van Mr. Enzo, omdat er rare dingen zijn gebeurd op school.” Riep Ieris vanuit haar slaapkamer naar haar moeder, en deed haar deur dicht. Christa keek haar aan en vroeg: “Zo en wat nu? Wat gaan we nu doen??” Ieris zette de muziek zachtjes aan. “Nu gaan we een plan maken om binnen te komen.” Antwoordde Ieris. “De leraren gaan om half 7 weg en Mr. Rogè sluit af om 7 uur.” “Dus dan kunnen we naar het luik.” Voegde Ieris eraantoe. “How even, je bedoeld dat we gaan inbreken!?!” Riep Christa geschrokken. “Jàà, schreeuw het meteen uit het raam dan hoort iedereen het en dan lukt het 100% zeker niet meer!! En nee, we breken niet in want het is een ingang die niet op slot zit. Oké?” Zei Ieris. “Oké … Oké. Goed.” Zei Christa. Opeens hoorde Ieris de trap en zette de muziek zachter. “Wat is er?” Vroeg Christa. “Volgens mij komt mijn moeder. We moeten gewoon doen of dat we met een opdracht bezig zijn. Oké?” Zei Ieris op fluisterniveau. “Oké.” Antwoordde Christa zachtjes. Er werd op de deur geklopt. “Wie is het?” Vroeg Ieris. “Ik ben het!” Antwoordde Mevr. Jansu. “Wat is er?” Vroeg Ieris weer. “Ik heb wat te drinken en koekjes voor jullie, ik dacht dat jullie wel honger hadden.” Antwoordde Mevr. Jansu. Ieris opende de deur en zei: “Bedankt mam.” Toen vroeg Mevr. Jansu: “Wat zijn jullie aan het doen?” Ieris schrok en zei vlug: “We zijn met een werkstuk bezig!” Mevr. Jansu liep weg, pas toen ze beneden de deur dicht hoorden gaan, gingen ze verder. “We kunnen door die ene gang bij de boom naar binnen, het duurt als ik het goed heb gehoord nog 2 dagen voordat het zolderdeurtje open gaat. Tegen die tijd kunnen we foto’s van Mevr. Simpson nemen en kijken wie dat geval is en wat het wil. Oké?” Begon Ieris. “Oké” antwoordde Christa. Ieris ging verder met het uileggen van het plan. “Hoe lang heb je hier eigenlijk over nagedacht?” Vroeg Christa half lacherig. “Wat?!? Denk je soms dat het niet gaat werken?” Antwoordde Ieris geïrriteerd. “Tuurlijk wel!! Maar het is helemaal uitgewerkt tot in elk detail, en ik was gewoon benieuwd hoe lang je eraan gewerkt hebt. Mag dat niet dan?” Vroeg Christa. “Tuurlijk wel. Sorry, ik was een beetje lullig.” Zei Ieris. “Is al goed. Maar heb je er ook al aan gedacht dat er een hoop politie's staan, en dat we nog niet voorberijd zijn?” Antwoordde Christa. “Hoe bedoel je? Niet voorbereid?” Vroeg Ieris verbaast dat Christa er behoorlijk wat vanaf wist. “Nou… We moeten allebei een zaklamp en een fototoestel hebben en een goede stevige tas. We moeten warme, donkere kleren aan, en…” “How!! Wacht eens even!!! Hoe komt het dat jij er zoveel van weet?!? Onderbrak Ieris haar. Je ratelt hier gewoon even een heel verhaal eruit en ik heb er onderweg over zitten piekkeren. Heb je dit soms al vaker gedaan ofzo???” Voegde ze eraantoe. “Nee, nou, ja, zo’n beetje. Ik ben er thuis ook wel eens tussenuit gegaan en met een paar vrienden in het bos gaan kamperen.” Legde Christa uit. Ieris keek Christa verbaasd en geschrokken aan, dat had ze nooit van Ieris gedacht. “Uuh… Hallo?? Is daar iemand?!!“ Vroeg Christa half roepend en vooral heel bijdehand. “Ooh.. Uuh… Ja… Sorry.” Zei Ieris gauw. “Ik heb nog wel twee stevige rugzakken en twee zaklampen zal ik ook nog wel hebben maar niet allebei zo goed, uuhm, wat moesten we nog meer hebben? Vroeg Ieris. “Nou, donkere kleren en allebei een fototoestel.” Antwoordde Christa. “Uuhm, is het goed al je voor die twee dingen zelf moet zorgen.” Vroeg Ieris. “Goed zal ik doen, tot morgen.” Zei Christa. “Oké, tot morgen dan. Ooh… Zorg dat je om 5 over 7 bij school staat, Oké?” Riep Ieris, Christa nog snel na. “Is goed!!!” Riep Christa terug.

De volgende dag gingen er een hoop roddels door de school een van die roddels was dat ze geschorst waren wegens het verzinnen van buitengewone verhalen. Precies om 5 over 7 stonden Ieris en Christa bij de school, er waren veel politie’s, zoals Christa had gezegd. Ieris gebaarde naar Christa dat ze naar de boom ging en dat Christa haar moest volgen. Bij de boom stapte Ieris op een takje en een politie hoorde het en keek om, hij scheen zijn zaklamp richting de boom en Christa die langs Ieris stond, Ieris was het luik zo snelmogelijk aan het openen, en trok net toptijd Christa aan haar been naar beneden en deed het luik zo zacht mogelijk weer dicht. De agent zag niks en dacht dat het een muis was, dus liep weer terug naar zijn post. Ieris en Christa zette hun zaklampen aan en liepen richting zolder, daar aangekomen schrokken ze zich rot, Mevr. Simpson lag er niet meer. Ze klommen naar boven en daar zagen ze Mevr. Simpson liggen. Ze was bedwelmd onder het ongedierte. Ieris en Christa begonnen te gillen en renden gauw langs Mevr. Simpson’s lichaam op. Kort erna begonnen ze de kaarten te zoeken maar ook die lagen niet meer op de plek waar ze, ze gevonden hadden, want de kladblokken stonden op die plek. Een paar minuten later hoorden ze gerommel. Ooh nee… Iemand had hun horen schreeuwen. Christa schrok ervan en begon te gillen, Ieris die dat al gedacht had was al naar Christa toe gegaan en hield een hand voor Christa’s mond. “SSSST!!!!!” Fluisterde Ieris. “Hallo??? Is daar iemand?” Riep de agent voorzichtig. Hij hoorde niks en ging weer weg. Ieris en Christa gingen verder met het zoeken van de kaarten. Ieris en Christa vonden de kaarten al gauw en zochten verder naar meer aanwijzingen. Na een paar minuten riep Christa, Ieris bij zich en zei: “Kijk, wat zou erin kunnen zitten?” “Ik denk verkleedkleren voor de musical.” Antwoordde Ieris. “Zullen we het openmaken voor de zekerheid?” Vroeg Christa nieuwsgierig. “Aach waarom ook niet, je weet maar nooit wat je vindt hè.” Antwoordde Ieris, maar ze had nooit verwacht dat ze dat zouden zien. Ieris en Christa schrokken en begonnen te gillen, Ieris die eraan dacht dat de agent terug kon komen deed een hand voor haar mond en een voor die van Christa. Ze bleven even doodstil afwachten om te horen of iemand hen had gehoord. Niks, het was helemaal stil. Opgelucht haalde Ieris haar handen weg. Ze keken nog een keer in de kist om er zeker van te zijn dat ze het niet verbeeld hadden. Ieris pakte een stoken roerde even door de kist met half verrotte vissenskeletten. Maar wat was dat?? Het waren niet alleen skeletten… er lag ook een ketting in. Van wie zou die kunnen zijn? Was het soms van die vrouw?? Opeens werd Ieris bleek. “Wat is er?” Vroeg Christa bezorgd. “Dd..” Stotterde Ieris. “De… Deze ketting…” probeerde Ieris nog eens. “Wat is er met die ketting?” Vroeg Christa trillend en bezorgd. Ieris pakte de ketting uit de kist. “Ddeze ketting was va… van mmijn oma.” Ieris kreeg het er bijna niet uit. Christa schrok en zei: “Hoezo van je oma. Ik bedoel hoe weet je dat?? Ik bedoel…” Nou kwam ook Christa niet meer uit haar woorden, maar ze rapte al haar moed bij elkaar en vroeg aan Ieris: “Je hebt je oma niet gekend, hoe weet je dan dat die ketting van je oma is?” “Mama had een foto van oma in haar nachtkasje liggen. Ik moest een keer iets voor haar uit haar nachtkasje halen en toen zag ik die foto liggen. Daarna hebben we er nog even over gepraat. Mijn moeder legde uit dat ze gecremeerd is en dat ze zo in haar kist was gelegd, met deze ketting in haar handen.” Legde Ieris uit. Christa staarde ademloos naar Ieris.

Christa zocht verder terwijl Ieris de landkaarten en ketting in haar tas aan het doen was. Ieris was net klaar met het inladen van de spullen riep Christa alweer dat ze iets gevonden had. Ieris pakte haar zaklamp en tas, en ging naar Christa. En ja hoor, Christa had weer wat gevonden. “Heb jij hier soms ook ervaring mee ofzo?” Vroeg Ieris lacherig. “Ik zou maar ophouden met lachen want dit is niet zo leuk om te zien.” Antwoordde Christa geschokt. Ieris kwam naast Christa zitten, toen ze de foto zag verloor ze haar evenwicht en viel achterover op de grond. Christa schrok ervan, Ieris was lijkbleek geworden!! Toen Ieris weer tot zichzelf kwam pakte ze de foto en deed ook die in haar tas alsof er niks aan de hand was. Christa die bezorgd was om Ieris keek haar verbaasd aan. “Gaat het wel?” Vroeg Christa voor de zekerheid. “Ja, het gaat wel” antwoordde Ieris. “Kijk, we kunnen het deurtje openmaken, misschien licht er nog wel wat nuttigs op de kleine zolder.” Zei Ieris. Ze makte het schuifslotje open en keek voorzichtig of er een agent stond, niks, niemand in de buurt. Ieris en Christa gingen zachtjes de trap af en liepen zo snel en zacht mogelijk gelijk naar de kleine zolder. Toen ze boven waren aangekomen keken ze verbaasd, de hele zolder was overhoop gehaald. Wat was hier gebeurd?? Ineens zei Ieris dat Christa moest opschieten. “Wat is er?” Vroeg Christa fluisterend. “Er komt iemand aan.” Zei Ieris zachtjes terug. Ieris en Christa gingen naar binnen en verborgen zich achter een paar opgestapelde dozen, de agent kwam binnen en scheen een paar keer in het rond met zijn zaklamp. Ieris en Christa hielden hun adem in, maar toen plotseling lag er een koude hand op de schouder van Ieris die al gauw bleek werd en haar ogen dicht keep om niet te schreeuwen. Al snel was Ieris niet echt bang meer, ze kende die manier van vasthouden. Ieris keek achterom en stootte van schrik tegen de opgestapelde dozen die omvielen. De agent scheen in de richting van Ieris en Christa maar kreeg niet de kans om hulp te roeppen, want het mysterieuze geval stond pal voor hem en tilde hem op. Een paar seconde later waren de agent, de oma van Ieris en het mysterieuze geval verdwenen. Christa die wel een beetje raar opkeek maar er niet echt meer van schrok, keek wat er zoal in die dozen zat. Iris zat nog lijkbleek voor zich uit te staren. Hoe komt mijn oma hier?- tolde het keer na keer door haar hoofd. “Ieris kijk.” Zei Christa verbaasd. Ieris schrok uit haar trans en draaide snel om. “Wat is er?” Antwoordde ze nog half in een shock. “Foto’s van Mevr. Simpson.” Zei Christa. “Wat!!! Laat zien.” Riep Ieris overstuur. “Wie maakt er nou foto’s van een dode lerares zonder reden en zonder door het zolderdeurtje te komen.” Zei Ieris. “En wie legt ze vervolgens dan hier neer?” Voegde Ieris er bedenkelijk aan toe. “Ik denk dat ik het wel weet.” Was het antwoord van Christa. Ieris stopte de foto’s van Mevr. Simpson in haar tas en kroop naar Christa toe. “Wat!!! Dit kan niet… Oma, maar zij is dood. Wat gebeurt hier allemaal???” Zei Ieris overstuur. Christa stopte wat verdachte boeken, foto’s en wat kaarten in haar tas en zei nadat ze klaar was: “Kom we moeten terug naar de grote zolder voordat iemand merkt dat het deurtje open is of dat wij hier zijn, want dan zijn we de pineut.” “Oké.” Zei Ieris die er helemaal niet bij was met haar hoofd. Terug bij de grote zolder stond het deurtje wagenwijd open, Ieris en Christa gingen voorzichtig naar binnen en keken om de hoek om te kijken of er iemand was. En ja hoor er was wel iemand, maar niet degene die ze hadden verwacht. Het was de oma van Ieris. Ze zei dat Ieris en Christa bij haar moesten komen zitten en dat deden ze ook. Oma vertelde wie die mysterieuze vrouw was maar dat ze niet wist waarom ze hier was of wat ze wauw. Maar oma kon wel zeggen wat ze moesten doen om veilig te zijn en te blijven voor de mysterieuze vrouw. Wat was dat… Het zolderdeurtje klapte dicht en de mysterieuze vrouw kwam tevoorschijn. “Bedankt Oma maar ik denk dat je nu beter kan gaan”. Zei Ieris. “Waarom”? Ik ben toch al dood dus ze kan mijn niks maken en jullie wel maar dat weet ze nog niet. Dus rennen!! Nu!!” Riep Oma. Terwijl Ieris en Christa zo hard renden als ze konden hield de Oma van Christa de mysterieuze vrouw tegen. Toen ze buiten kwamen trokken ze zich niets aan van de agenten en sprongen gewoon over het hek heen. Christa ging mee naar het huis van Ieris waar ze tot adem kwamen en de tassen, zaklampen, hun mutsen en truien verstopten. Mevrouw Jansen hoorde gerommel en klopte op de deur van Ieris haar kamer en vroeg of alles goed ging. Ieris stelde haar moeder gerust en zei dat ze gewoon weer naar bed kon. Niet wetend dat haar broertje ook wakker was geworden van het lawaai gingen ze slapen. De volgende dag klopte Ieris haar broertje op haar slaapkamerdeur en kwam vervolgens zonder toestemming binnengewandeld, parkeerde zijn gat op een stoel en keek zijn zus grijnzend aan. “Ga weg Bram” zei Ieris zeurderig. “Ik dacht het toch van niet” antwoordde Bram brutaal en maakte de deur dicht. “Ik weet dat jij en Christa vannacht op pad zijn geweest” zei hij vervolgens heel uitdagend. “Wat moet je” vroeg Ieris heel geïnteresseerd. “Nou ik zou maar eens beginnen met wat aardiger te gaan doen anders zeg ik het tegen mam.” Antwoordde Bram uitdagend. Ieris kreeg in een keer een brede grijns op haar gezicht en zei: “ oké… ik weet het goed gemaakt jij zegt niks en ik geef jou geen kusjes” “ik dacht het toch van niet” zij Bram wijs. “Oké ik geef jou geen kusjes en ik zeg niks van die pornoblaadjes die jij onder je matras bewaard” probeerde Ieris nog eens. “Hoe weet jij dan nou weer”? Antwoordde Bram opvliegend. “Nou… dat heeft iedere jongen, en geen een moeder vind het goed, dus ik zou ze maar ergens anders neerleggen” zei Ieris. “ Oké, we hebben een deal” zei Bram vlug en ging terug naar zijn eigen kamer, en Ieris ging weer slapen. Niet lang erna schrok ze wakker en keek naast haar bed. Christa lag naast het bed van Ieris te slapen op en dekentje en twee kleine kussentjes van Ieris. “Christa” fluisterde Ieris “ Christa wakker worden” probeerde ze nog een keer. Niks Christa bleef gewoon slapen. Ieris schudde Christa een paar keer heen en weer maar Christa bleef gewoon slapen. Toen probeerde ze het een keer met kietelen en dat werkte. “Hou op, ik wil slapen” zei Christa niet wetend dat ze op de kamer van Ieris lag. Ieris probeerde het nog een keer met kietelen en nu draaide Christa zich om met een chagrijnig gezicht. Ieris lachte een beetje en zei: “ kom slaapkom, we hebben nog een hoop te doen”. Christa schrok van de stem van Ieris en zat in één keer rechtop. “Wat doe ik hier?” Vroeg Christa verward. Ieris pakte een tas en zei: “ komt dit je bekend voor?” Toen pakte ze ook de zaklampen, mutsen en truien en alles werd weer duidelijk voor Christa. Er werd weer op de deur gekopt. “Wie is daar?” Vroeg Ieris behoorlijk geïrriteerd. “Nou…” begon Bram “ mama weet al dat ik die pornoblaadjes onder mijn matras heb liggen want dat heeft toch iedere jongen” voegde hij er bijdehand aan toe. shoot, dacht Ieris bij zichzelf en zei toen: “Kom maar binnen” Bram kwam met een eigenwijs koppie binnen lopen. Christa ging bij Ieris op bed zitten en pakte een foto van mevrouw Simpson, maar liet hem nog niet zien. Toen begon Ieris alles uit te leggen. Toen ze vertelde van die mysterieuze vrouw en dat haar lerares dood was en dat ze haar hadden gevonden zei Bram: “ Dit is dus niet echt de tijd voor Chantage “ Ieris vroeg aan Bram waar haar vader en moeder waren. “Die zijn beneden” was het antwoord van Bram. Ieris liep naar de kamer van haar vader en moeder en keek vervolgens in het nachtkasje van haar moeder. De foto… was weg, hoe kan dat nou? Ondertussen had Christa aan Bram verteld dat ze ook de oma van hun hadden gezien en liepen samen naar Ieris “Ieris” zei Bram een beetje bang. “Oma is toch dood?” Vroeg hij erna. “Ja, dat klopt” antwoordde Ieris “hoe kan het dan dat jullie haar hebben gezien” was de volgende vraag van Bram “ ik weet het niet…” zei Ieris “ ik weet het niet” herhaalde ze nog een keer zuchtend. Ieris, Christa en Bram schrokken, er kwam iemand naar boven. “Wat nu?” Vroeg Bram paniekerig. “ We doen gewoon alsof we jou aan het klieren waren” antwoordde Ieris en gaf en seintje naar Christa dat ze hem moest pakken. Maar Bram had het al door en zette hem op het hollen. Mevrouw Jansen was al halverwege de gang en sprong aan de kant voor Bram maar hield vervolgens de twee meisjes tegen en zei: “Iris hou nou eens een keer op met je broertje zo te klieren” “ maar hij vroeg er om” zei Ieris lachend. Mevrouw Jansen stapte opzij en liet de meisjes er door die meteen naar de kamer van Ieris gingen. Ieris en Christa gingen weer verder met hun onderziek. Iers begon met de kaarten en Christa met de boeken, ze bleven uren zoeken. Na 5 uur hard werken werd er op de deur gekopt. Het was Mevrouw Jansen met eten en drinken bij zich. “ Hoe gaat het met het werkstuk?” Vroeg ze en zette het dienblad op het kastje van Ieris. “Het gaat goed” antwoordde Ieris en ging weer verder. “ Oké dan ga ik weer” zei mevrouw Jansu. Nadat ze hadden gegeten en nog twee uur hadden gewerkt legde ze alles bij elkaar. “Aan jou de eer om te beginnen” zei Ieris. “ Oké, ik heb gevonden wat die mysterieuze vrouw is, en wat jou oma dus ook is. Het zijn chaos – geesten, dat een legende van lang geleden. Jou oma is de chaos tegen het kwaad en Musa is de chaos voor het kwaad, kortom zoals wij het kennen. Als er één chaos – geest kan ontsnappen zal er altijd een tweede ontsnappen om de ander tegen te houden, en in dit geval was dat jou oma. We kunnen haar stoppen met een ritueel met een spreuk en twee vrijwillige offers. Deze offers zullen de geesten van de zee worden en de chaos – geesten voor goed opsluiten of wegvagen. Dat moet volle maan gebeuren anders komt er een enorme strijd tussen vele chaos – geesten”. Verklaarde Christa heel logisch. “ Oké dat klopt maar het moet allemaal plaats vinden in het midden van de Pijlrotsen. De spreuk werkt alleen als je iets hebt van de chaos – geesten. “We hebben alleen iets van mijn oma.” Zei Ieris. “Dat heb je fout. Wat gaf je oma aan jou toen we moesten vluchten?” Onderbrak Christa, Ieris. “De ketting van Musa!!!” Zei Ieris helemaal overtuigd. Maar we motten de offers nog vinden.” Zei Christa. “We hebben in ieder geval al een offer.” Zei Ieris vastbesloten.” “Dit meen je toch niet hé. Ik geloof mijn ogen niet.” Zei Christa. “Tuurlijk wel. Of wou je een advertentie in de krant zetten met -twee vrijwillige offers gevraagd- erin? Alsof ze daarop zullen reageren, ja misschien dat we gek zijn maar anders niet hoor!! Als we onze ouders kunnen overtuigen dat wat we gezien hebben echt is mogen we al blij zijn, maar we moeten nog 1 offer hebben.” Zei Ieris en keek Christa smekend aan. “O, Oké dan, maar onze families moeten erbij zijn zodat ze het begrijpen. En we leggen ze alles uit.” Antwoordde Christa. Ieris en Christa wisten niet dat Bram had zitten meeluisteren. Ieris hoorde gesnik en maakte de deur open, daar zat Bram te huilen, hij keek op en sprong Ieris in haar armen. “Je mag niet weg, dat mag niet!” Riep hij. Ieris en Christa keken elkaar met traanogen aan en namen Bram mee naar binnen en legde hem alles uit. Daarna zei Ieris: “Als het volle maan is kun je ons bij de Akelazee komen opzoeken. Doormiddel van iets waar ik heel gehecht aan ben kun je me oproeppen." Daarna gaf ze hem haar ketting en omhelsde hem. Christa zei tegen Ieris dat ze nog twee dagen hadden. De volgende dag haalde Ieris en Christa, Bram op van school, maar dat liep niet echt als geplant, de lerares van Bram stond naast hem en had de ketting van Ieris in haar hand. “Wat is er aan de hand Bram?” Vroeg Ieris. “Hij wou zijn ketting niet afgeven, dat moest ie omdat hij ermee zat te spelen.” Zei Tommy, de beste vriend van Bram. “Dank je Tommy, zou je nu willen doorlopen?” Zei Tiena, de lerares van Bram. “Waarom kom jij hem ophalen en niet als gewoonlijk jullie moeder?” Vroeg Tiena. “Dat gaat je niks aan. En zou je die ketting willen teruggeven aan Bram.” Zei Ieris een beetje geïrriteerd.” Sorry maar dat kan niet, hij is de ketting een week kwijt. En wat moet hij trouwens met een meiden ketting?” Antwoordde Tiena. “Ik zou die ketting maar gauw teruggeven anders geef ik U aan voor diefstal!” Dreigde Ieris. “Die toon tolereer ik niet van jou jongedame.” Zei Tiena gefrustreerd. “Dat is dan pech. Die ketting is van mij geweest ik heb hem gisteravond aan hem gegeven en die ketting betekent heel veel voor hem, want over een dag ben ik er niet meer!!” Zei Ieris woedend. Tiena keek Ieris verbaasd aan en gaf de ketting stijfjes terug aan Bram die vervolgens meteen naar Ieris en Christa liep. Samen liepen ze naar huis. “Bedankt.” Zei Bram tegen zijn zus. “Is al goed.” Antwoordde Ieris. Thuis aangekomen waren de familie van Christa en de familie van Ieris bij elkaar, toen iedereen zat pakte Ieris en Christa al hen bewijzen om hun ouders te overtuigen dat ze niet gek waren en dat ze, ze niet meer in levende lijven terug zouden zien. De volgende avond vaarden Ieris en Christa naar het midden van de Pijlrotsen met de twee kettingen en de spreuk. Terwijl Ieris en Christa de spreuk aan het oplezen waren stonden hun families te kijken. Ieris keek naar Bram die stond te huilen. Nadat ze de spreuk half hadden opgelezen verschenen Musa en de oma van Ieris. Toen de spreuk opgelezen was verscheen er een enorme lichtflits gevolgd door een grote golf. Er was bij iedere volle maan een vaste herdenking bij de twee families van Ieris en Christa die hun levens gaven voor hun vrienden, familie en de rest van de mensen.






Einde

You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment