Chapter 9 - Hoofdstuk 9 Moederellende
Submitted October 5, 2006 Updated October 5, 2006 Status Incomplete | i dont make this the ex girlfriend of my brother make this but its Dutch srry for the English people i gonna make a story English people hey ik heb deze verhaal niet gemaak de ex-vriendin van mn broer heeft deze verhaal gemaak hoop dat je het leuk vind
Category:
Real People » Self |
Chapter 9 - Hoofdstuk 9 Moederellende
Chapter 9 - Hoofdstuk 9 Moederellende
Hoofdstuk 9 Moederellende
Sven loopt op de gang te zoeken naar kamer 3032. Als een zuster ziet dat Sven loopt te zoeken zegt ze hem waar de kamer is. Sven loopt naar binnen. Hij ziet z’n oma aan een bed zitten. Hij loopt naar het bed toe. Hij ziet een persoon liggen met allemaal slangetjes aan zich en word duidelijk beademd. Als hij dichterbij komt ziet hij dat het z’n moeder is. Sven moet even slikken dan praat z’n oma ineens tegen hem: “Ze is ver heen ze was bijna dood” Z’n oma’s tranen stromen over haar wangen. Sven wilt haar troosten maar krijgt z’n voeten niet van de grond. Hij voelt zich ineens heel ziek worden. Hij wou dat Kaya bij hem was maar die zit thuis. Zou hij haar opbellen of zou ze dat erg vinden? Sven weet het niet en besluit maar op haar niet te bellen. Het enige wat hij nu nog wil is dat er niks was gebeurd met z’n moeder dat ze hem gewoon op kwam halen van z’n schoolexcursie. Sven houdt verschrikkelijk veel van z’n moeder maar soms wou hij dat ze niet zo depressief was en dat zijn vader en broer er nog waren. Waarom moet zijn leven nou zo zijn? Heeft het een bedoeling om dit allemaal mee te maken? Hebben andere mensen dit ook doorstaan? Sven begrijpt het niet hij weet dat z’n moeder z’n vader mist maar ze kan hem toch niet in de steek laten? Hij pakt z’n moeders hand vast “Mam waarom wil je me in de steek laten”?Hij krijgt geen antwoord want z’n moeder ligt in coma. Kaya komt de kamer binnen. “Hoi” zegt ze tegen Sven en geeft hem een knuffel “Ik wilde je weer zien en zag dat je niet thuis was dus ik heb je oma gebeld en kreeg je opa aan de lijn en die zei dat je hier was” Je kunt zien dat ze behoorlijk moe is maar toch komt ze om Sven te steunen. Sven knuffelt haar en wrijft over de dikke buik. Kaya kijkt Sven aan. Ze kan de pijn uit z’n ogen lezen wat heeft die jongen toch een ellende meegemaakt en alweer moet hij onder een zelfmoordpoging van z’n moeder lijden. Ze zou graag willen dat hij geen ellende meer mee hoeft te maken. Ze hoopt dat ze later een goede moeder zal zijn. Ze gaat in ieder geval flink haar best doen. Sven blijft vannacht bij z’n oma slapen. Z’n oma wil het zo graag en Sven durft niet meer aan Chloe te vragen of hij daar mag overnachten. Chloe is een soort 2de moeder voor hem geworden. Sven en z’n oma nemen afscheid van z’n moeder en gaan naar z’n oma’s huis. Eenmaal thuis gekomen staat het eten al klaar. Z’n opa die kan toch zo lekker koken. Na het eten gaat Sven meteen slapen hij is nog moe van de busreis. Midden in de nacht wordt hij wakker . Aan de rand van z’n bed zitten z’n oma en opa “Sven je moeder is uit haar coma ze vraagt om je”. Sven kleed zich gauw aan. Hij wil z’n moeder meteen zien na het goede nieuws. Als ze de kamer inkomen waar ze 1st lag dan zien ze dat die helemaal leeg is. Sven loopt met z’n oma naar de balie. Het blijkt dat het ineens zo goed met haar gaat dat ze alweer op zaal ligt. Hij loopt haar kamer in. Het ziet er veel fleuriger uit dan de vorige kamer die ze had. Hij ziet dat z’n moeder nog slaapt maar gelukkig slaapt ze echt en ligt ze niet meer in coma. Hij vond het een beetje griezelig om te zien. Al die slangetjes die gisteren nog aan haar borst zaten zijn er gelukkig af. “Sven” fluisterd z’n moeder ineens. Hij kijkt z’n moeder aan en wilt iets zeggen maar voordat hij een woord uitbrengt legt z’n moeder haar vinger op z’n lippen. Ze vertelt hem dat het haar spijt. Sven ziet de tranen in haar ogen staan. Hij weet dat z’n moeder het moeilijk heeft en begrijpt dat ze enorm veel verdriet heeft over het verlies van z’n vader en broer maar ze is niet de enige. Hij geeft haar een dikke knuffel “Mam”fluistert hij “Ik kan echt niet zonder je”. Een paar dagen later lopen Kaya en Sven de ziekenhuis binnen. Het is de 1ste keer dat Kaya Sven’s moeder weer ziet sinds hun schoolexcursie. Als ze door de gangen lopen voelt Kaya dat bijna iedereen staart naar haar buik. Nog 3 weken en dan moet het kindje komen. Ze ziet er eigenlijk best wel tegen de bevalling op. Ze zijn bij de kamer van Sven’s moeder. Zodra Sven’s moeder Kaya ziet begint ze te stralen en te glunderen. “Wat ben jij gegroeid zeg” zegt ze met een lacherig stemmetje. Ze kijkt naar Kaya’s buik en vraagt “Hoe ver ben je al?”. Kaya kijkt Sven aan. Sven’s moeder kijkt van Kaya naar Sven. “Nou” zegt ze. “Over 3 weken is ze uitgerekend mam” antwoordt Sven. Sven’s moeder begint te lachen “En daar maak jij je vast druk over je ziet er tegenop hé?” vraagt ze. Kaya knikt. Ze ziet inderdaad heel erg tegen de bevalling op. Ze hoopt dat het niet ’s nachts begint en dat Sven erbij kan zijn. Hij wordt tenslotte vader. Aan de andere kant vindt ze het heel spannend en kan ze niet wachten. “Nou als je ergens bang voor bent of je eigen ergens druk over maakt mag je ook naar mij komen hoor! Ik heb tenslotte zelf 2 kinderen op de wereld gezet.” Als ze begint te vertellen over haar eigen ervaringen moet Kaya best wel lachen als ze hoort dat Sven bijna in de w.c. is geboren. Sven zelf laat een klein lachje zien. Hij hoopt dat het bij Kaya niet gebeurt want er kunnen dan heel wat problemen ontstaan voor het kind. Als ze tegen etenstijd bij Kaya thuis komen begint Kaya’s moeder ook al over de baby. Boris wilt niet dat het kind hem ome Boris gaat noemen. Iedereen heeft al een eigen beeld gemaakt van de baby.
Sven loopt op de gang te zoeken naar kamer 3032. Als een zuster ziet dat Sven loopt te zoeken zegt ze hem waar de kamer is. Sven loopt naar binnen. Hij ziet z’n oma aan een bed zitten. Hij loopt naar het bed toe. Hij ziet een persoon liggen met allemaal slangetjes aan zich en word duidelijk beademd. Als hij dichterbij komt ziet hij dat het z’n moeder is. Sven moet even slikken dan praat z’n oma ineens tegen hem: “Ze is ver heen ze was bijna dood” Z’n oma’s tranen stromen over haar wangen. Sven wilt haar troosten maar krijgt z’n voeten niet van de grond. Hij voelt zich ineens heel ziek worden. Hij wou dat Kaya bij hem was maar die zit thuis. Zou hij haar opbellen of zou ze dat erg vinden? Sven weet het niet en besluit maar op haar niet te bellen. Het enige wat hij nu nog wil is dat er niks was gebeurd met z’n moeder dat ze hem gewoon op kwam halen van z’n schoolexcursie. Sven houdt verschrikkelijk veel van z’n moeder maar soms wou hij dat ze niet zo depressief was en dat zijn vader en broer er nog waren. Waarom moet zijn leven nou zo zijn? Heeft het een bedoeling om dit allemaal mee te maken? Hebben andere mensen dit ook doorstaan? Sven begrijpt het niet hij weet dat z’n moeder z’n vader mist maar ze kan hem toch niet in de steek laten? Hij pakt z’n moeders hand vast “Mam waarom wil je me in de steek laten”?Hij krijgt geen antwoord want z’n moeder ligt in coma. Kaya komt de kamer binnen. “Hoi” zegt ze tegen Sven en geeft hem een knuffel “Ik wilde je weer zien en zag dat je niet thuis was dus ik heb je oma gebeld en kreeg je opa aan de lijn en die zei dat je hier was” Je kunt zien dat ze behoorlijk moe is maar toch komt ze om Sven te steunen. Sven knuffelt haar en wrijft over de dikke buik. Kaya kijkt Sven aan. Ze kan de pijn uit z’n ogen lezen wat heeft die jongen toch een ellende meegemaakt en alweer moet hij onder een zelfmoordpoging van z’n moeder lijden. Ze zou graag willen dat hij geen ellende meer mee hoeft te maken. Ze hoopt dat ze later een goede moeder zal zijn. Ze gaat in ieder geval flink haar best doen. Sven blijft vannacht bij z’n oma slapen. Z’n oma wil het zo graag en Sven durft niet meer aan Chloe te vragen of hij daar mag overnachten. Chloe is een soort 2de moeder voor hem geworden. Sven en z’n oma nemen afscheid van z’n moeder en gaan naar z’n oma’s huis. Eenmaal thuis gekomen staat het eten al klaar. Z’n opa die kan toch zo lekker koken. Na het eten gaat Sven meteen slapen hij is nog moe van de busreis. Midden in de nacht wordt hij wakker . Aan de rand van z’n bed zitten z’n oma en opa “Sven je moeder is uit haar coma ze vraagt om je”. Sven kleed zich gauw aan. Hij wil z’n moeder meteen zien na het goede nieuws. Als ze de kamer inkomen waar ze 1st lag dan zien ze dat die helemaal leeg is. Sven loopt met z’n oma naar de balie. Het blijkt dat het ineens zo goed met haar gaat dat ze alweer op zaal ligt. Hij loopt haar kamer in. Het ziet er veel fleuriger uit dan de vorige kamer die ze had. Hij ziet dat z’n moeder nog slaapt maar gelukkig slaapt ze echt en ligt ze niet meer in coma. Hij vond het een beetje griezelig om te zien. Al die slangetjes die gisteren nog aan haar borst zaten zijn er gelukkig af. “Sven” fluisterd z’n moeder ineens. Hij kijkt z’n moeder aan en wilt iets zeggen maar voordat hij een woord uitbrengt legt z’n moeder haar vinger op z’n lippen. Ze vertelt hem dat het haar spijt. Sven ziet de tranen in haar ogen staan. Hij weet dat z’n moeder het moeilijk heeft en begrijpt dat ze enorm veel verdriet heeft over het verlies van z’n vader en broer maar ze is niet de enige. Hij geeft haar een dikke knuffel “Mam”fluistert hij “Ik kan echt niet zonder je”. Een paar dagen later lopen Kaya en Sven de ziekenhuis binnen. Het is de 1ste keer dat Kaya Sven’s moeder weer ziet sinds hun schoolexcursie. Als ze door de gangen lopen voelt Kaya dat bijna iedereen staart naar haar buik. Nog 3 weken en dan moet het kindje komen. Ze ziet er eigenlijk best wel tegen de bevalling op. Ze zijn bij de kamer van Sven’s moeder. Zodra Sven’s moeder Kaya ziet begint ze te stralen en te glunderen. “Wat ben jij gegroeid zeg” zegt ze met een lacherig stemmetje. Ze kijkt naar Kaya’s buik en vraagt “Hoe ver ben je al?”. Kaya kijkt Sven aan. Sven’s moeder kijkt van Kaya naar Sven. “Nou” zegt ze. “Over 3 weken is ze uitgerekend mam” antwoordt Sven. Sven’s moeder begint te lachen “En daar maak jij je vast druk over je ziet er tegenop hé?” vraagt ze. Kaya knikt. Ze ziet inderdaad heel erg tegen de bevalling op. Ze hoopt dat het niet ’s nachts begint en dat Sven erbij kan zijn. Hij wordt tenslotte vader. Aan de andere kant vindt ze het heel spannend en kan ze niet wachten. “Nou als je ergens bang voor bent of je eigen ergens druk over maakt mag je ook naar mij komen hoor! Ik heb tenslotte zelf 2 kinderen op de wereld gezet.” Als ze begint te vertellen over haar eigen ervaringen moet Kaya best wel lachen als ze hoort dat Sven bijna in de w.c. is geboren. Sven zelf laat een klein lachje zien. Hij hoopt dat het bij Kaya niet gebeurt want er kunnen dan heel wat problemen ontstaan voor het kind. Als ze tegen etenstijd bij Kaya thuis komen begint Kaya’s moeder ook al over de baby. Boris wilt niet dat het kind hem ome Boris gaat noemen. Iedereen heeft al een eigen beeld gemaakt van de baby.
Comments
You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment